Αχ,Βαλεντίνα!
Στα μόρτικα κομμένα τα μαλλιά σου
χόρευε η μαγκιά σου, Βαλεντίνα.
Γυναίκα εφτάστερη
με ανδρικό κεφάλι
αχ, Βαλεντίνα
ελευθερόστομη, τσαχπίνα,σωφερίνα.
Σήμερα
που σου έχουν φάει τα μαλλιά
οι χημειοθεραπείες
τι να σου λιμπιστούνε οι ρεμπέτες,
Βαλεντίνα;
Ποιος να σου πει “γεια σου, πασά μου”
σήμερα
που σεργιανάς
με το μαντήλι στο κεφάλι
και το μακρύ, φαρδύ φουστάνι
μέσα στο πλήθος των αγοροκόριτσων
με τα “κολάν”, τα τατουάζ, τις μπότες;
Ποιος να σε τραγουδήσει
σήμερα
χαμένη, όπως είσαι, σαστισμένη
μες στο γυναικομάνι
που αφηνιασμένο τρέχει
ξωπίσω
από τ’ αρσενικά τα τρομαγμένα;
Συγχώρεσε τα μάτια μου
που σ΄αδικούνε, Βαλεντίνα,
καθώς βλέπουνε μόνο
τα γεράματά σου,
την αρρώστεια,
την τραχειά μορφή σου.
Η ακοή που, τώρα δα, τραντάζεται
από το γέλιο σου
δεν μου χαλάει την κρίση.
Αχ, Βαλεντίνα,
αυτό το γέλιο σου
σηκώνει ακόμα τους νεκρούς
από τα μνήματα!