Η Βαβυλώνα

Πέφτει

η Βαβυλώνα η μεγάλη

πέφτει.

Ευφραίνου, ουρανέ, επ’ αυτήν
ευφραίνου.
Πρόσταξε, ουρανέ, «πυρ ομαδόν»
στις αστραπές
στους κεραυνούς
και στις βροντές σου.
Άδειασε όλα τα νερά σου
στη βρώμα και στη δυσωδία
της μεγάλης Βαβυλώνας.
Έπεσε
η Βαβυλώνα η μεγάλη
έπεσε η «πύλη του θεού».
Ποτάμια φουσκωμένα
σαρώνουνε την πόλη.
Ποτάμια οργισμένα
κουβαλάνε κουρελόχαρτα
με νόμους του Χαμουραμπί.
Ποτάμια αφρισμένα
κουβαλάνε τοξικά ομόλογα
και funds
μαζί με άνθη
από του Ναβουχοδονόσορα
τους κρεμαστούς τους κήπους.
Ποτάμια κόκκινα απ’ το αίμα
κουβαλούν
των αφεντάδων
των δουλεμπόρων
των τραπεζιτών
των τοκογλύφων
 και των golden boys
τα κεφάλια τα κομμένα
των πλαστογράφων
των καταχραστών
τα νύχια και τα δόντια τα ξεριζωμένα!
Έπεσε
η Βαβυλώνα η μεγάλη
έπεσε.
Σκλάβοι του μεροκάματου
ευφρανθείτε επ’ αυτήν
άνεργοι
άστεγοι
και πεινασμένοι
που ανοίξατε τα μάτια σας
και είδατε
ανοίξατε τ’ αφτιά σας
και ακούσατε
ανοίξατε τα δάχτυλά σας
και αγγίξατε
τις τρύπες των καρφιών
ανοίξατε και την καρδιά σας
και αδειάσατε
το φόβο και τον τρόμο…