Η “παλιανθρωπιά” του…
Η δεκαετία του 1950 έφευγε κι εκείνος καθόταν στο παγκάκι της πλατφόρμας του σιδηροδρομικού σταθμού με χειροπέδες κι ένα βαλιτσάκι δίπλα του. Είχε παχύ μαύρο μουστάκι και φορούσε σκούρο σακάκι, άσπρο πουκάμισο και μαύρα καλογυαλισμένα παπούτσια.
Γύρω του, χορός αρχαίας τραγωδίας, οι χωροφύλακες που τον συνόδευαν και προσπαθούσαν να απομακρύνουν τους περίεργους:
-Φύγετε. Κάνουμε μεταγωγή κρατουμένου.
Εκείνος, ήρεμος, χαμογελαστός, κοιτούσε με βουλιμία επικοινωνίας τον κόσμο, που ζητούσε να μάθει:
-Ποιος είναι; Τι έχει κάνει και του φοράτε χειροπέδες;
Καμμιά απάντηση από τα όργανα της τάξεως…
Δεν θυμάμαι σε ποιον από τους δύο σιδηροδρομικούς σταθμούς της Αθήνας βρισκόμουν μαζί με τη μητέρα μου εκείνη τη μέρα, διότι δεν θυμάμαι ποια από τις δύο πολυαγαπημένες ξαδέρφες της περιμέναμε να έρθει με το τραίνο. Αν ήταν η Ρούλα που έμενε στο Κιάτο, σίγουρα βρισκόμαστε στον σταθμό Πελοποννήσου. Αν ήταν η Τασία που έμενε στον Δομοκό, σίγουρα βρισκόμαστε στον σταθμό Λαρίσης.
-Τι να έχει κάνει, άραγε και τον κουβαλάνε με τις χειροπέδες; Ρωτούσαν ο ένας τον άλλο οι διωγμένοι από τους χωροφύλακες.
-Κάποια παλιανθρωπιά θα έχει κάνει, απαντούσαν οι περισσότεροι. Κανένα φόνο, καμιά ληστεία…
“Ο Μανώλης Γλέζος δεν είναι απλά ένας ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, είναι το σύμβολο των αγώνων του ελληνικού λαού…” δήλωσε τις προάλλες στις Βρυξέλλες ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.
Σύμβολο των αγώνων του ελληνικού λαού.
Αυτή ήταν η…”παλιανθρωπιά” του!!