Στη Μαδέρα του Αιγαίου

    “Άλλος για τον άγιο…άλλος για τον άγιο…” φωνάζει ο καπετάνιος του καϊκιού που κάνει το δρομολόγιο Θέρμα-Άγιο Κήρυκο Ικαρίας και το σκάφος σιγά,σιγά γεμίζει από τουρίστες.
        Δίπλα στην προκυμαία ο οδηγός του λεωφορείου που κάνει το ίδιο δρομολόγιο κορνάρει για να προσελκύσει επιβάτες…Το κορνάρισμα του αυτοκινήτου θυμίζει σφύριγμα τρένου με “αποχρώσεις” από σφύριγμα βαποριού. Συνδυασμός ήχων ιδανικός σαν κίνητρο για παραθεριστικές εξορμήσεις…
        Για μένα δεν μέτρησε κανένα σφύριγμα. Ήρθα στην Ικαρία με αεροπλάνο έχοντας ακούσει ότι αυτό το νησί είναι ο μεγάλος αδικημένος τουριστικός προορισμός του Αιγαίου. “Μαδέρα” μου την είχανε ονοματίσει και “Μαδέρα” την ονοματίζω κι εγώ τώρα που τη γνώρισα. Η άγρια ορεινή ομορφιά της, οι πρασινάδες της, τα γραφικά χωριά της, τα ιαματικά νερά της, το κρασί και οι λιχουδιές της δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από την κοσμοπολίτικη πορτογαλέζικη Μαδέρα του Ατλαντικού.Βάλε και τα καταπληκτικά πανηγύρια της Ικαρίας, βάλε και τους απίθανους χορούς και τα τραγούδια της, βάλε και την “έξω καρδιά” των Ικαριωτών και βγάλε συμπέρασμα…
        Χωρίς φόβο,χωρίς πάθος και χωρίς τον παραμικρό δισταγμό το ξαναλέω ότι έχουμε κι εμείς τη Μαδέρα μας. Είναι η Ικαρία, η οποία χωρίς χρονοτριβή πρέπει να πάρει τη θέση που της αξίζει στον παγκόσμιο χάρτη των σημαντικών τουριστικών προορισμών.