Στον κήπο με τα αγάλματα
Σου φωνάζω.
“Έλα ξανά ν’ αγκαλιαστούμε
στον κήπο με τ’ αγάλματα”.
Σου φωνάζω…
Γιατί δεν απαντάς;
Μήπως κουφάθηκες απ’τα γεράματα;
Αν δεν κουφάθηκες
θα τρέξεις να με συναντήσεις
καλοντυμένος, ξυρισμένος
με ανοιχτή αγκαλιά.
Εγώ, όμως, δεν θα΄ρθω.
Μάταια να προσμένεις
θα σ’ αφήσω…