Συντάκτης: ΝΤΙΝΑ ΕΞΑΡΧΟΥ

Πως θα΄ναι σαν θα΄ρθει ο φίλος που αποχωριστήκαμε; Θα μας γελάσει, θα χαρεί; Ή βιαστικά θα προσπεράσει; Θυμάται πως πριν φύγει φιληθήκαμε; Ή το΄χει πια ξεχάσει; Πως θα΄ναι σαν θα΄ρθει ο φίλος που αγαπήσαμε;...

Άσε τη φωτιά να καίει, άστη να τρέξει, ν’απλωθεί, φέρε τον άνεμο κοντά της, διώξε μακριά της τη βροχή, να ψηλώσει, να θεριέψει, να φτάσει ως τον ουρανό, στον πατέρα της τον ήλιο, τον...

Εσύ με τα μαύρα φτερά, τα βαριά σου φτερά, να πετάξεις μακριά ήθελες.   Σαν πουλί, με δυο μαύρα φτερά, σιδερένια φτερά, να πετάξεις, να φύγεις μακριά, εσύ.   Μα, η γη, η κακιά...

Στο θάλαμο ανανήψεως εκείνου του γερμανικού νοσοκομείου… Εκεί γεννήθηκες… Ξυπνούσα από τη νάρκωση και δίπλα μου σε έβλεπα να γέρνεις πέρα-δώθε… Ξυπνούσα από τη νάρκωση κι έβλεπα το πλεχτό το κόκκινο που σου είχα...

Κι εγώ μπροστά στην ανθρακιά εστώσα και θερμαινομένη ανάμεσα στους υπηρέτες του αρχιερέα που με κερνούσανε τσιγάρα και με ρώταγαν: -Ποια είσαι εσύ; Πώς βρέθηκες εδώ; Κι εγώ δειλά τους απαντούσα: -Περνούσα, κρύωνα και...

Με τη μοτοσικλέτα έτρεχε στο χωματόδρομο και τραγουδούσε: «Δεν έχω δεύτερη ζωή…». Με τη μοτοσικλέτα έτρεχε στο χωματόδρομο κι η μοίρα του τον κυνηγούσε ολόγυμνη, ξεμαλλιασμένη μ’ ένα μαχαίρι ανάμεσα στα δόντια… Στο φρύδι...

Τζάμια ψηλά! Ανάμεσά μας… Τζάμια αόρατα απ΄την πάστρα! Ανάμεσά μας… Τζάμια τέρατα λογικής! Ανάμεσά μας… Τζάμια τέρατα ηθικής! Ανάμεσά μας… Πάνω τους τρέχω! Καταπάνω τους! Τα κάνω θρύψαλα! Πέφτω στην αγκαλιά σου αποκεφαλισμένη…

Χτένιζε τα μαλλιά της στο μπαλκόνι και τραγούδαγε: «Μακριά μαλλιά δεν κάνουνε για πόλεμο…». Χτένιζε τα μαλλιά της στο μπαλκόνι και ο Ρωμαίος από κάτω την παρακαλούσε: «Μη κόβεις τα μαλλιά σου, Ιουλιέτα μου…»....

Πέφτει η Βαβυλώνα η μεγάλη πέφτει. Ευφραίνου, ουρανέ, επ’ αυτήν ευφραίνου. Πρόσταξε, ουρανέ, «πυρ ομαδόν» στις αστραπές στους κεραυνούς και στις βροντές σου. Άδειασε όλα τα νερά σου στη βρώμα και στη δυσωδία της...